یک مطالعه بزرگ نشان میدهد افسردگی و اضطراب تنها ذهن را درگیر نمیکنند؛ آنها با فعالسازی مدارهای استرس در مغز، خطر حمله قلبی و سکته را بهطور جدی افزایش میدهند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از neurosciencenews، افسردگی و اضطراب میتوانند از طریق فعالسازی مزمن مسیرهای استرس در مغز و بدن، خطر ابتلا به بیماریهای قلبیعروقی را بهطور قابلتوجهی افزایش دهند. یک مطالعه بزرگ روی بیش از ۸۵ هزار بزرگسال نشان میدهد افرادی که دچار افسردگی یا اضطراب هستند، بهویژه کسانی که هر دو اختلال را همزمان دارند، بیشتر در معرض حمله قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلبی قرار میگیرند.
نتایج این پژوهش نشان میدهد فعالیت بیشازحد آمیگدال (مرکز پردازش استرس در مغز)، اختلال در تنظیم سیستم عصبی و افزایش التهاب مزمن، حلقهای زیستی ایجاد میکنند که بهمرور به عروق خونی آسیب میزند. این یافتهها تأکید میکند سلامت روان ارتباطی عمیق و مستقیم با سلامت قلب دارد و درمانهای کاهنده استرس میتوانند علاوه بر فواید روانی، اثرات جسمی مهمی نیز داشته باشند.
یافتههای کلیدی پژوهش
مسیر استرس و قلب: افسردگی و اضطراب با فعالیت بیشازحد مدارهای استرس، کاهش تنوع ضربان قلب و التهاب مزمن، به بیماریهای قلبیعروقی مرتبط هستند.
خطر بیشتر در همابتلایی: افرادی که هم افسردگی و هم اضطراب دارند، حدود ۳۲ درصد بیشتر از افرادی که فقط یکی از این دو اختلال را دارند، در معرض خطر حوادث قلبی قرار میگیرند.
ظرفیت درمانی: کاهش استرس و هدفگیری التهاب میتواند بهعنوان راهبردی نویدبخش برای پیشگیری از بیماریهای قلبی مطرح باشد.
جزئیات مطالعه
پژوهشگران دادههای ۸۵٬۵۵۱ نفر از شرکتکنندگان بانک زیستی Mass General Brigham را بررسی کردند.
۱۴٬۹۳۴ نفر مبتلا به افسردگی و اضطراب
۱۵٬۸۱۹ نفر مبتلا به یکی از این دو اختلال
۵۴٬۷۹۸ نفر بدون افسردگی یا اضطراب
شرکتکنندگان بهطور متوسط ۳.۴ سال پیگیری شدند و طی این مدت ۳٬۰۷۸ نفر دچار رویدادهای عمده قلبیعروقی مانند حمله قلبی، نارسایی قلبی یا سکته مغزی شدند.
حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند سبک زندگی، وضعیت اقتصادی–اجتماعی و ریسکفاکتورهای شناختهشدهای چون سیگار، دیابت و فشار خون بالا، ارتباط افسردگی و اضطراب با افزایش خطر قلبی همچنان قوی باقی ماند.
مکانیسم زیستی پیشنهادی
در بخشی از شرکتکنندگان، تصویربرداری پیشرفته مغزی و شاخصهای زیستی بررسی شد. نتایج نشان داد:
افزایش فعالیت آمیگدال (مرکز استرس مغز)
کاهش تنوع ضربان قلب (نشانه فعالیت بیشازحد سیستم عصبی)
افزایش سطح CRP (نشانگر التهاب)
این تغییرات زنجیرهای از واکنشهای استرسی ایجاد میکند که با فعالسازی مداوم پاسخ «جنگ یا گریز»، موجب افزایش ضربان قلب، فشار خون و التهاب مزمن شده و در نهایت به آسیب عروقی و تسریع بیماری قلبی میانجامد.
از آنجا که این مطالعه مشاهدهای است، هنوز نمیتوان با قطعیت گفت افسردگی و اضطراب علت مستقیم بیماری قلبی هستند، اما شواهد قوی از یک ارتباط زیستی معنادار خبر میدهد. پژوهشهای آینده بر بررسی اثر درمانهای کاهش استرس، داروهای ضدالتهاب و تغییرات سبک زندگی بر کاهش این خطر متمرکز خواهند بود.
