به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس،دیابت، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن، نه تنها به سیستم‌های مختلف بدن آسیب می‌زند، بلکه یکی از علل اصلی بروز نارسایی کلیوی به شمار می‌آید. پزشکان هشدار می‌دهند که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت ممکن است تا زمانی که حداقل ۸۰ درصد از عملکرد کلیه‌ها از بین نرود، هیچ علامتی از نارسایی کلیوی نداشته باشند. این پنهان بودن علائم می‌تواند خطرات جدی برای سلامتی به همراه داشته باشد، زیرا ممکن است بیماران بدون اطلاع از وضعیت کلیه‌های خود، وارد مراحل پیشرفته بیماری شوند.
نارسایی کلیوی به معنای عدم توانایی کلیه‌ها در فیلتر کردن مواد زائد از خون مانند اوره و کراتینین است. تجمع این مواد در بدن می‌تواند منجر به علائمی چون تورم مچ پا، صورت یا شکم، استفراغ، کاهش اشتها، خستگی، ضعف، گیجی و سردرد شود. در موارد شدیدتر، درمان‌هایی چون همودیالیز، دیالیز صفاقی یا پیوند کلیه برای بیماران توصیه می‌شود. بیماری کلیوی مزمن به‌طور معمول به آرامی پیشرفت کرده و قابل ترمیم نیست.
زهرا لطفی، فوق تخصص بیماری‌های کلیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، توضیح می‌دهد که دیابت می‌تواند باعث آسیب به رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ها شود و در نتیجه عملکرد این ارگان‌ها را مختل کند. در مراحل اولیه این بیماری کلیوی، فرد ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. این در حالی است که بیماری در حال پیشرفت است و تنها راه تشخیص آن آزمایش‌های خون و ادرار هستند. از جمله این آزمایش‌ها، اندازه‌گیری پروتئین (آلبومین) در ادرار است که وجود آن می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات کلیوی باشد.
برای بیماران دیابتی، بررسی عملکرد کلیه‌ها امری حیاتی است. لطفی تاکید می‌کند که برای دیابتی‌های نوع ۱، آزمایش‌های مربوط به عملکرد کلیه باید حدود پنج سال پس از تشخیص دیابت انجام شود، در حالی که برای دیابتی‌های نوع ۲، این آزمایش‌ها باید از همان زمان تشخیص دیابت شروع شده و هر سال یک‌بار تکرار شوند. در صورت وجود علائم یا آزمایش‌های مشکوک، نظارت دقیق‌تر لازم است.
عواملی مانند سابقه خانوادگی بیماری کلیوی، فشار خون بالا، چاقی، و مصرف دخانیات می‌توانند خطر ابتلا به بیماری کلیوی ناشی از دیابت را افزایش دهند. با این حال، این عوامل قابل کنترل هستند و می‌توانند با تغییر سبک زندگی و کنترل صحیح قند خون و فشار خون کاهش یابند. کاهش وزن، ورزش منظم، ترک سیگار و کنترل فشار خون از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند روند پیشرفت بیماری کلیوی را کند کنند.
برای کنترل دیابت، درمان‌هایی مانند انسولین برای دیابت نوع ۱ و داروهای خوراکی برای دیابت نوع ۲ وجود دارد. برخی از این داروها حتی می‌توانند به کند کردن پیشرفت بیماری کلیوی کمک کنند. همچنین، کنترل فشار خون در دیابتی‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا فشار خون بالا می‌تواند همزمان با قند خون بالا به رگ‌های خونی آسیب بزند و روند بیماری کلیوی را تسریع کند.
به طور کلی، بیماران مبتلا به دیابت باید به طور مرتب از نظر مشکلات کلیوی پایش شوند. آزمایش‌های خون و ادرار برای شناسایی وجود پروتئین در ادرار و ارزیابی عملکرد کلیه‌ها ابزارهای کلیدی در تشخیص زودهنگام مشکلات کلیوی هستند. همچنین، کنترل قند خون و فشار خون به عنوان اقدامات پیشگیرانه، به حفظ سلامت کلیه‌ها و جلوگیری از پیشرفت بیماری کلیوی در دیابتی‌ها بسیار موثر است.
