مدیسن نت، دکتر «اِرین میچوس»، نویسنده ارشد این مطالعه از مرکز جانز هاپکینز، گفت: «لزوماً فناوریهای تولیدمثل باعث ایجاد عوارض قلبی نمیشوند.»
وی در ادامه افزود: «ممکن است زنان مبتلا به ناباروری به دلیل سن و سایر مشکلات سلامتی در معرض خطر بیشتر عوارض قلبی عروقی قرار داشته باشند از اینرو در دوران بارداری، زایمان و پس از زایمان نیاز به توجه بیشتری دارند.»
دکتر «سلمان زاهد»، نویسنده اصلی این مطالعه و پزشک بیمارستان عمومی روچستر در نیویورک، گفت: «یافتهها بر اهمیت کنترل عوامل خطر قلبی عروقی قبل از استفاده از فناوریهای تولیدمثل تأکید میکند. این جمعیت در حال حاضر یک جمعیت پرخطر است.»
فناوری کمک باروری یا ART، به دستهای از درمانهای ناباروری اشاره دارد که در آن تخمکها یا جنینها دستکاری میشوند تا شانس باردار شدن زن افزایش یابد. این روش میتواند شامل لقاح آزمایشگاهی با جنینهای تازه یا منجمد، تزریق مستقیم اسپرم به تخمک برای بارور کردن آن یا آزمایش جنین برای کروموزومهای غیرطبیعی قبل از انتقال آنها به رحم باشد.
استفاده از ART، اگرچه هنوز روشی نادر است، اما محبوبیت آن در سراسر جهان رو به افزایش است.
تحقیقات قبلی نشان داده است که ART خطر عوارض بارداری مانند جدا شدن جفت، زایمان سزارین و زایمان زودرس را افزایش میدهد، اما اطلاعات کمی در مورد اثرات آن بر بیماری قلبی عروقی مادر وجود داشت.
در مطالعه جدید، محققان دادههای بیمارستانی از نمونه مربوط به حدود ۴۶ میلیون زایمان در ایالات متحده از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹، از جمله ۱۰۸۵۴۲ نوزاد با استفاده از ART، تجزیه و تحلیل کردند. در مقایسه با زنانی که به طور طبیعی باردار شدند، زنانی که از ART استفاده کردند در زمان زایمان نوزادانشان مسنتر بودند (متوسط سنی ۳۵ در مقابل ۲۸ سال) و عوامل پرخطر قلبی عروقی بیشتری داشتند، مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت در دوران بارداری.
اما حتی پس از تعدیل این تفاوتها، بررسیها نشان داد زنانی که با استفاده از ART باردار شدهاند، در مقایسه با زنانی که بدون استفاده از این فناوری باردار شدهاند، در معرض خطر بسیار بیشتری برای عوارض قلبی عروقی در زمان زایمان قرار دارند.
احتمال ابتلاء به پره اکلامپسی (فشارخون بالا در بارداری) در آنها ۴۸ درصد بیشتر بود. زنانی که با استفاده از ART حامله شده بودند نیز تقریباً دو برابر بیشتر از زنانی که به طور طبیعی باردار شده بودند، در معرض نارسایی قلبی در زمان زایمان بودند. و ۳۹ درصد بیشتر احتمال داشت که ضربان قلب نامنظم را تجربه کنند.
احتمال سکته مغزی ناشی از لخته خون ۷۳ درصد و سکته مغزی خونریزی دهنده در زنانی که از ART استفاده میکردند در مقایسه با کسانی که استفاده نمیکردند، ۶۳ درصد بیشتر بود. و همچنین تقریباً دو برابر بیشتر احتمال داشت که ترومبوآمبولی وریدی، لخته خون در ریه یا ورید عمقی داشته باشند.
خطر عوارض ریوی و کلیوی نیز در زنانی که از ART استفاده میکردند بیشتر بود. خطر آسیب حاد کلیوی در آنها ۲.۶ برابر افزایش یافته بود و بیش از دو برابر بیشتر احتمال داشت که مایع اضافی در ریهها به نام اِدم ریوی داشته باشند. آنها همچنین بیشتر در بیمارستان بستری بودند (سه روز در مقابل دو روز).
محققان تاکید میکنند این بدان معنا نیست زنانی که برای باردار شدن مشکل دارند باید ART را به عنوان یک گزینه رد کنند. خطرات عوارض قلبی عروقی اگرچه در این گروه بیشتر است اما هنوز نسبتاً کم است.