به نقل از مهر از ساینس دیلی، این مطالعه از این ایده حمایت می کند که اجزای موجود در خون انسان می توانند تشکیل سلول های مغزی جدید را تعدیل کنند، فرآیندی که نوروژنز نامیده می شود. نوروژنز در بخش مهمی از مغز به نام هیپوکامپ رخ می دهد که در یادگیری و حافظه نقش دارد.
در حالی که بیماری آلزایمر بر تشکیل سلول‌های مغزی جدید در هیپوکامپ در مراحل اولیه بیماری تأثیر می‌گذارد، مطالعات قبلی تنها قادر به مطالعه نوروژنز در مراحل بعدی آن از طریق کالبد شکافی بودند.
برای درک تغییرات اولیه، محققان کالج کینگ لندن طی چندین سال نمونه‌های خونی را از ۵۶ فرد مبتلا به اختلال شناختی خفیف جمع‌آوری کردند، وضعیتی که حافظه یا توانایی شناختی فرد شروع به تحلیل می کند. در حالی که همه افرادی که اختلال شناختی خفیف را تجربه می کنند به بیماری آلزایمر مبتلا نمی شوند، افرادی که این اختلال را دارند با سرعت بسیار بالاتری نسبت به جمعیت عمومی، مبتلا به آلزایمر تشخیص داده می شوند. از ۵۶ شرکت کننده در این مطالعه، ۳۶ نفر به بیماری آلزایمر مبتلا شدند.
دکتر «الکساندرا ماروسزاک»، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح می دهد: «در مطالعه خود، سلول های مغز را با خون گرفته شده از افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف درمان کردیم و بررسی کردیم که چگونه این سلول ها در پاسخ به خون با پیشرفت بیماری آلزایمر تغییر می کنند.»
در مطالعه چگونگی تأثیر خون بر سلول های مغز، محققان چندین کشف کلیدی انجام دادند. نمونه‌های خونی که طی سال‌ها از شرکت‌کنندگانی که متعاقباً بدتر شدند و به بیماری آلزایمر مبتلا شدند جمع‌آوری شد، باعث کاهش رشد و تقسیم سلولی و افزایش مرگ سلولی آپوپتوز شد (فرآیندی که طی آن سلول‌ها برای مرگ برنامه‌ریزی می‌شوند). با این حال، محققان خاطرنشان کردند که این نمونه ها تبدیل سلول های مغز نابالغ به نورون های هیپوکامپ را نیز افزایش می دهند.
در حالی که دلایل اصلی افزایش نوروژنز همچنان نامشخص است، اما نظریه محققان این است که ممکن است این یک مکانیسم جبران‌کننده اولیه برای تخریب عصبی باشد که توسط افراد مبتلا به بیماری آلزایمر تجربه می‌شود.
زمانی که محققان تنها از نمونه‌های خونی استفاده کردند که خیلی قبل تر از زمانی که شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری آلزایمر تشخیص داده شوند، جمع‌آوری شده بود، متوجه شدند که تغییرات در نوروژنز ۳.۵ سال قبل از تشخیص بالینی رخ داده است.
به گفته محققان: «یافته های ما بسیار مهم هستند و به طور بالقوه به ما امکان می دهند شروع زودهنگام آلزایمر را به روشی غیر تهاجمی پیش بینی کنیم. این می تواند مکمل سایر نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون باشد که منعکس کننده علائم آلزایمر مانند تجمع آمیلوئید و تاو است.
