به نقل از اوری د ی هلث، اگر دچار فراموشی یا ضعف حافظه هستید، به پزشک خود مراجعه کنید چرا که ممکن است برگشت پذیر یا قابل درمان باشد.
نمی توانید کلیدهای خود را پیدا کنید، یا شاید یک قرار ملاقات را فراموش کرده اید. برای بسیاری از افراد در میانسالی یا مسن تر، کارهای ساده فراموشی مانند این ترسناک هستند زیرا شبح بیماری آلزایمر را افزایش می دهند.
موسسه ملی پیری می گوید اما آلزایمر تنها مشکل سلامتی نیست که می تواند به فراموشی منجر شود. نقص حافظه می تواند در هر سنی و به دلایلی اتفاق بیفتد. و هنگامی که علت زمینه ای درمان شود، مشکلات حافظه نیز اغلب بهبود می یابد.
ست گیل، متخصص مغز و اعصاب در بیمارستان زنان و بریگهام و استادیار عصب‌شناسی در دانشکده پزشکی هاروارد می‌گوید: «بیماران ممکن است از دست دادن حافظه را تجربه کنند و علائم خود را به طور مشابه توصیف کنند، اما پزشک می‌تواند قسمت‌هایی از مغز را که تحت تأثیر قرار گرفته است، تشخیص دهد». بوستون
«وقتی در مورد کارکردهای ذهنی کسی تحقیق می‌کنید و متوجه می‌شوید که واقعاً چه اتفاقی می‌افتد، می‌توانید به او اطمینان دهید. دکتر گیل می‌گوید، برای مثال، معمول است که افراد هنوز ظرفیت یادگیری و ذخیره اطلاعات را دارند، اما به دلیل منابع ذهنی بیش از حد در این زمان از زندگی‌شان، در انجام آن به خوبی مشکل دارند.
با پزشک خود در مورد نگرانی هایی که ممکن است در مورد حافظه خود داشته باشید، صحبت کنید تا وضعیت مسئول علائم شما برطرف شود. گیل می‌گوید بحث در مورد علائم و انجام آزمایش‌های مختلف، از جمله احتمالا MRI، ممکن است به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد چه چیزی بر حافظه شما تأثیر می‌گذارد.
در برخی موارد، یک یا چند مورد از مسائل زیر می تواند نقش داشته باشد:
1. استرس، اضطراب و افسردگی
مدیر مرکز حافظه و درمان آلزایمر در جانز هاپکینز می گوید: استرس یا اضطراب قابل توجه می تواند منجر به مشکلات توجه و حافظه شود.
این امر به ویژه در میان افرادی که ممکن است وظایف خانه و محل کار را انجام دهند و خوب نمی خوابند رایج است. او می گوید که معمولاً کاهش استرس می تواند حافظه را بهبود بخشد.
بر اساس مطالعه‌ای که در می 2022 در Frontiers in Psychiatry منتشر شد، استرس مزمن درمان‌نشده می‌تواند منجر به افسردگی شود که می‌تواند بر عملکرد مغز از جمله برخی معیارهای حافظه تأثیر بگذارد. با این حال، یک اختلال خلقی مانند افسردگی ممکن است با دارو و مشاوره بهبود یابد، موسسه ملی پیری اشاره می کند.
2. مشکلات خواب
به گفته دانشکده پزشکی هاروارد، مشکلات خواب، از جمله بی خوابی، یا ناتوانی مزمن در به خواب رفتن و همچنین آپنه خواب، اختلالی که باعث توقف کوتاه مدت و مکرر تنفس در طول شب می شود، با از دست دادن حافظه و زوال عقل مرتبط است. . کمبود خواب باعث خستگی می شود که به نوبه خود می تواند منجر به مه مغزی و مشکلات حافظه شود.
در مطالعه‌ای که در می 2022 در مجله تحقیقات خواب منتشر شد، افراد مبتلا به بی‌خوابی و آپنه خواب در مقایسه با افراد بدون آن شرایط، کمتر در ارزیابی‌هایی که برای اندازه‌گیری حافظه طراحی شده‌اند، عملکرد خوبی داشتند.
در مطالعه‌ای که در سال 2021 در مجله پزشکی خواب بالینی منتشر شد، آپنه خواب بر روی حافظه ناوبری فضایی تأثیر می‌گذارد. این نوع حافظه شامل توانایی به خاطر سپردن مسیرها و مکان قرار دادن چیزهایی مانند کلیدهای خود است.
لیکتزوس توضیح می دهد که یک توضیح این است که برای افراد مبتلا به آپنه خواب، اکسیژن رسانی به مغز در طول شب چندین صد بار قطع می شود. او می‌گوید: «مغز به دلیل اختلال اکسیژن تحت استرس است، بنابراین مردم بیدار می‌شوند. او می افزاید، آسیبی که آپنه خواب ایجاد می کند، می تواند به عنوان انواع علائم از دست دادن حافظه ظاهر شود.
3. داروها
از دست دادن حافظه یا فراموشی می تواند نشانه این باشد که داروی شما باید تنظیم شود. به گفته انجمن بازنشستگان آمریکا، چندین نوع دارو می توانند بر حافظه تأثیر بگذارند، از جمله:
- داروهای ضد اضطراب
- داروهای ضد افسردگی
- آنتی هیستامین ها
- داروهای ضد تشنج
- داروهای فشار خون
- داروهای مسکن خاص
- داروهای کاهش دهنده کلسترول
- داروهای دیابت
- داروهایی برای درمان بیماری پارکینسون
- قرص های خواب آور
سازمان غذا و داروی ایالات متحده همچنین هشدار می دهد که داروهای کاهش دهنده کلسترول به نام استاتین ها می توانند خطر عوارض جانبی برگشت پذیر شناختی از جمله از دست دادن حافظه و سردرگمی را کمی افزایش دهند.
4. کمبود مواد مغذی
طبق گفته کلینیک کلیولند، کمبود سطوح کافی B12، یکی از ویتامین های B ضروری برای عملکرد طبیعی اعصاب، می تواند منجر به گیجی و حتی زوال عقل شود.
طبق گفته مؤسسه ملی سلامت، بزرگسالان باید روزانه حدود 2.4 میکروگرم B12 را از غذاهایی مانند محصولات لبنی، گوشت و ماهی یا از غذاهای غنی شده با ویتامین B12 مانند غلات غنی شده دریافت کنند.
عوامل خطر برای ایجاد کمبود ویتامین B12 عبارتند از:
- سن بالای 75 سال
- داشتن اختلال در دستگاه گوارش
- پیروی از یک رژیم سخت گیاهخواری یا گیاهخواری
- مصرف برخی داروها، شامل متفورمین، مهارکننده‌های پمپ پروتون یا مسدودکننده‌های H2 (هر دو داروهایی هستند که اسید معده را کاهش می‌دهند)
- و قرص های ضد بارداری
- ابتلا به سندرم شوگرن
- نوشیدن مقادیر زیاد الکل
- 5. سکته مغزی خاموش
گیل می گوید، تغییرات آشکار در توانایی فکر کردن و حرکت عادی می تواند ناشی از سکته ای باشد که رگ های خونی اصلی تغذیه کننده مغز را مسدود می کند.
انجمن قلب آمریکا می گوید، مشکلات خفیف حافظه نیز می تواند به تدریج پس از “سکته های مغزی خاموش” – یا آنهایی که بدون هیچ علامت قابل توجهی رخ می دهند – ایجاد شود که بر عروق خونی کوچکتر تأثیر می گذارد. این تغییرات در عملکرد مغز که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد، اختلال شناختی عروقی نامیده می شود.
مغز به ویژه در برابر مسدود شدن یا کاهش جریان خون آسیب پذیر است که آن را از اکسیژن و مواد مغذی ضروری محروم می کند. افراد مبتلا به از دست دادن حافظه بیشتر در معرض خطر سکته مغزی هستند. مطالعه‌ای که در سال 2021 در BMC Public Health منتشر شد، نشان داد فراموشی ممکن است یک علامت هشدار اولیه برای بیماری‌های قلبی عروقی از جمله سکته باشد.
علل کمتر شایع از دست دادن حافظه
شرایط دیگری که می تواند منجر به مشکلات حافظه شود عبارتند از:
عفونت، گیل می گوید، از دست دادن حافظه ممکن است به عفونت شدید در اطراف مغز نسبت داده شود، به ویژه اگر درمان نشود. به عنوان مثال، به گفته Lyketsos، برخی از افراد مبتلا به COVID-19 طولانی مدت از دست دادن حافظه را به دنبال عفونت گزارش کرده اند.
به گفته موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، علائم آسیب مغزی خفیف ممکن است شامل گیجی و مشکل در حافظه و تمرکز باشد.
تومورها به گفته انجمن ملی تومور مغز، حافظه و توانایی پردازش اطلاعات ممکن است تحت تأثیر تومورهای مغزی قرار گیرد. علاوه بر این، درمان‌های تومور مغزی، مانند جراحی مغز، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، همگی می‌توانند بر حافظه شما تأثیر بگذارند.
الکلیسم، سوء مصرف مواد، لیکتزوس می گوید که اعتیاد به الکل و مصرف مواد مخدر می توانند بر حافظه تأثیر بگذارند. مطالعه‌ای که در آوریل 2022 در مجله پزشکی ترجمه منتشر شد، نشان داد که مصرف زیاد الکل در بین بزرگسالان 70 ساله و بالاتر، خطر ابتلا به اختلالات شناختی را در مقایسه با افرادی که الکل سبک می‌نوشند و افراد غیرالکلی در همان گروه سنی، افزایش می‌دهد.
