حضور منفعلانه زنان در کابینه روحانی/ حمایت از حقوق زنان از شعار تا واقعیت

به گزارش خبرنگار آرمان زنان، سال ۹۴ که دولت اول روحانی سر کار آمد قرار بود وزارت ویژه زنان تشکیل شود؛ قرار بود طرحی برای بیمه همگانی زنان خانه دار به ثمر بنشیند؛ وعده خوش آب و رنگی به نام فرصت های برابر بین زنان و مردان نیز داده شده بود؛ قرار بود غبار محرومیت از چهره زنان روستایی زدوده شود. وعده داده شده بود که با ایجاد امنیت اجتماعی به مقابله با خطرات و آسیب های متوجه زنان و دختران بپردازند. رفع تبعیض و نا امنی شغلی در بین زنان کارگر نیز یکی از وعده های روحانی بود.

بی شک برخی وعده ها و ادعاها در مورد زنان حق طبیعی زنان است و برخی خوشایند زنان اما درست یا غلط وعده هایی است که مطرح شده و باید برای اجرایی شدن آن قدم هایی برداشته می شد.

انقلاب ایران فتح البابی برای حضور مفید و موثر زنان در جامعه بود. ابتدای پیروزی انقلاب وقتی مطرح می شد که مثلا آیا زنان می توانند تصدی وزرات خانه ای را بر عهده بگیرند سوال دیگری هم مطرح می شد که در جامعه امروز ما چند زن در تراز انقلاب در حد وزارت و یا به دست گرفتن پست های کلیدی دیگر وجود دارد؟

اینکه در پیش از انقلاب بسیاری از زنان از تحصیل در سطوح ابتدایی هم محروم می ماندند چه رسد به سطوح عالیه؛ حقیقتی تلخ بود که باعث عقب ماند زن ایرانی از کاروان علم در دنیا شده بود اما به مدد انقلاب و نظام جمهوری اسلامی این خلاء جبران شد و زنان ایرانی با درایت و ذکاوتی که داشتند به سرعت توانستند عقب ماندگی و ضعف های گذشته را جبران کرده و در برخی از امور از مردان نیز پیشی بگیرند.

امروز ما به جایی رسیده ایم که اگر مثلا هنگام معرفی کابینه، چند وزیر زن معرفی شوند جای تعجب نیست چرا که به حسب توانمندی زنان انتظارات جامعه در مورد این قشر نیز بالا رفته است.

حال بماند که جریانی نیز وجود دارد که انتظاراتی از این دست را در صدر مطالبات زنان قرار داده و تحقق این انتظارات را نشانه رابطه خوب و نگاه مثبت دولت ها به مقوله زنان جلوه می دهند.

همین جریان سعی دارد دولت های غربگرا را حامی حقوق زنان جلوه دهد و دولت های مخالف غرب را ضد زن؛ لذا می بینیم با اینکه اولین وزیر زن در دولت دهم معرفی شد اما این جریان بر طبل ضد زن بودن احمدی نژاد می کوبند و با اینکه وعده های ریز و درشت روحانی در مورد زنان عملی نشده و همچنین زنانی که وی در کابینه خود به کار گرفته است نیز کارنامه موفقی از خود رائه نداده اند که نماد بی کفایتی آنها رئیس سازمان محیط زیست و کارنامه وی در طی ۱۲ سال تصدی مسئولیت در این حوزه است اما همین جریان سعی دارد رئیس جمهور فعلی را حامی حقوق زنان معرفی نماید.

در این مجال بر آنیم که نگاه دولت روحانی به زنان در چهار سال اخیر را مورد بررسی کوتاهی قرار دهیم و ببینیم آیا غربگرایان به حق حامی زنان هستند یا تنها قصدشان استفاده از پتانسیل زنان در پای صندوق های رأی است.

بی شک یکی از عرصه هایی که می تواند چهره مثبتی از زنان در جامعه ترسیم نماید عملکرد آنها در مسئولیت ها و مناصبی است که به آنها سپرده می شود، دولت غربگرای روحانی در سال ۹۲ چند زن را در پست ها و مناصب بالا به کار گرفت که از بین آنها معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهور گزینه‌ای جز زنان ندارد.

شهیندخت ملاوردی فردی است که در دولت روحانی متصدی این مسئولیت شده است، وی که سابقه عضویت در حزب منحله مشارکت را دارد و به تفکرات فمینیستی متمایل است در دولت روحانی با مطرح کردن عقیم سازی کارتون خواب ها رسانه ای شد. وی از مدافعان معاهده ۲۰۳۰ در ایران است و عملکردش تاکنون نتوانسته است رضایت جامعه زنان ایرانی را تامین نماید چرا که بر دغدغه های درجه دو بانوان یعنی فرصت های شغلی برابر با مردان تاکید دارد و از مسائل درجه یک زنان که جایگاه آنان در نهاد خانواده است غفلت ورزیده است.

مرضیه افخم به عنوان سخنگوی وزارات امور خارجه منصوب شد، او یکی دیگر از زنان مطرح در دولت روحانی بود. درباره عملکرد او انتقادات فراوانی مطرح شد. ضعف کارایی او به اندازه ای مشهود بود که این وزارتخانه مجبور به برکناری زودهنگام وی بشود و او را به عنوان سفیر به شرق آسیا بفرستد.

عملکرد معصومه ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست هم نیاز به بازگویی ندارد. از تلاب خشک شده گاوخونی و ریزگردهای خوزستان گرفته تا دریاچه ارومیه و… همه حاکی از ضعف عملکرد ابتکار است به نحوی که اعتراض شخص روحانی نسبت به او را در پی داشت.

الهام امین زاده یکی دیگر از زنان مطرح در دولت روحانی است که مسئولیت معاونت حقوقی رئیس جمهور را بر عهده دارد. وی را تدوین گر طرح بی خاصیت حقوق شهروندی میدانند و وقت او در تمام سه سال و اندی مسئولیت صرف تدوین حقوق شهروندی گشت تا اینکه طرح توسط روحانی در اواخر سال ۹۵ رونمایی شد اما این طرح بی خاصیت است چون از مجاری قانونی متناسب با خود اعمال نشده و هیچگونه ضمانت اجرایی نیز ندارد. رونمایی از آن بیشتر به ژستی تبلیغاتی در آستانه انتخابات شباهت داشت. گذشته از اینکه کلیات و جزئیات حقوق شهروندی ابهامات متعددی دارد اما جالب است که بسیاری از صاحب نظران زن نیز به نحوه تدوین این منشور و کم توجهی به حقوق واقعی زنان انتقادات فراوانی وارد کرده اند.

بی شک شایسته سالاری اقتضا می کرد که روحانی از زنان کارآمدتری استفاده می نمود که نفس کارآمدی آنها خود هموار کننده راه برای ورود بانوان بیشتری به عرصه مدیریت کلان جامعه باشد اما همانطور که مشهود است زنان کابینه حضوری منفعلانه و نه فعال داشتند و دولت روحانی در این زمینه نمره قابل قبولی کسب نکرد.

اما وعده های روحانی در مورد زنان: وزارت زنان تشکیل نشد؛ دولت برنامه ای برای بیمه همگانی زنان خانه دار ارائه نکرد؛ امر به معروف و نهی از منکر به عنوان اصلی ترین عامل برای تامین امنیت اجتماعی بانوان است که دولت روحانی از اجرای قانون مرتبط با آن سر باز زد، پرونده اسیدپاشی های اصفهان به عنوان یکی از موضوعات مطرح در این حوزه بدون نتیجه رها شد و …

حال در این میان پیدا کنید پرتقال فروش را با این اوصاف و با این کارنامه که آیا واقعا دولت روحانی دولتی مدافع حقوق زنان است؟ یا تنها ادعای حمایت از حقوق زنان را دارد؟!

انتهای پیام